دریاچه ای عجیب که در دل کویر پدید آمده! - مجله مهاجر

معمولا در یک بیابان انتظار تماشا دریاچه را نداریم اما در لیبی بیابانی پهناور و بزرگ هست که تعدادی دریاچه کوچک اما چشم نواز را در خود جای داده است. اینکه این تعداد دریاچه در این بیابان چه می نمایند ماجرایی است که به دریاچه بزرگ هزاران سال قبل برمی گردد. آن موقع که اینجا حاصلخیز بود و بارندگی زیادی داشت دریاچه به بیشترین اندازه وسعت خود رسید و 120 هزار کیلومتر مربع، بزرگی داشت. اما آب و هوای مرطوب تا همواره دوام نداشت و کم کم تغییرات جوی رخ داد به طوری که در فاصله 3 هزار تا 5 هزار یسال پیش قسمتی از ساهارا کم کم خشک و تبخیر شد. از آن دریاچه بزرگ دیگر چیزی باقی نماند به جز پند دریاچه کوچک که در میان شنزارهای بیابان پراکنده شده اند و البته چشم اندازهای دلفریبی را به وجود آورده اند.

امروز با رفتن به این بیابان حدود 20 دریاچه را می بینید که انگار اصلا با زیست بوم این ناحیه سازگار نیستند و در میان بیابان زمخت به مانند یک ناهنجاری شده اند. گاهی در اطراف این دریاچه ها درختان نخل زیبایی دیده می گردد که زیبایی دریاچه ها را دوچندان نموده اند. دریاچه ها همواره جایی مجذوب کننده برای توریستان بوده اند و هر جا دریاچه بوده معمولا پر از توریست است اما این دریاچه های عجیب در وسط بیابان مطمئنا مجذوب کنندهیت های بیشتری دارند و آرزوی خیلی از طبیعت گردان شده اند. امروز این دریاچه ها به جاذبه توریستی این ناحیه تبدیل شده و خیلی ها کویر گردی در این ناحیه را به شوق تماشا این دریاچه ها انجام می دهند، دریاچه هایی که تضادی جالب را در بیابان سخت این منطقه پدید آورده اند و باعث شکل گیری گونه های حیوانی و گیاهی خاصی شده اند.

این دریاچه ها تصاویر و عکس های مجذوب کنندهی دارند؛ مطمئنا تماشا دریاچه ای با رنگ های متنوع در میان شن زارهای نارنجی مجذوب کننده و تماشایی است. اما در میان همه دریاچه ها دو دریاچه از بقیه مجذوب کننده ترند و توجه توریستان بیشتری را به خود جلب نموده اند: دریاچه گابرون و ام الماء. دریاچه گابرون درست در کنار خرابه های یک روستای قدیمی قرار گرفته است و توریستان زیادی دوست دارند تا از آن تماشا نمایند. این دریاچه آنقدر توریستی است که حتی یک کمپ هم در ساحل آن وجود دارد که توریستان شب را در کلبه های چوبی اش می گذرانند و در فروشگاه کوچکش سوغاتی می خرند. با اینکه در نزدیکی این دریاچه رود و دریاچه هست اما هیچ کدام از آن ها به پای دریاچه گابرون نمی رسند و توریستان کمتری هم از آن ها تماشا می نمایند.

آب دریاجه های اوباری شور و پر نمک است به طوری که به هیچ عنوان نمی توان از آن استفاده کرد. فکر می کنید علت شوری بیش از حد آب این دریاچه ها چیست؟ آب این دریاچه ها همواره در حال تبخیر است و از طرفی هیچ رودخانه ای هم به این دریاچه وارد نمی گردد چون کلا در لیبی رودی بزرگ و قدیمی که چندین سال از عمرش بگذرد وجود ندارد. همه این مسائل دست به دست هم داده اند تا دریاچه پر از مواد معدنی حل نشده باشد. شدت شوری آب این دریاچه ها در حدی است که تعدادی از آن ها حتی از آب دریاها هم تا 5 برابر شور ترند. در برخی از این دریاچه ها جلبک هایی است که در برابر نمک مقاوم هستند و به همین علت این دریاچه ها تغییر رنگ داده اند و تبدیل به دریاچه هایی با رنگ قرمز خونی شده اند.

دریاچه های اوباری عمق زیادی ندارند و ارتفاع آب در آن ها بین 7 تا 32 متر است اما با همه این حرف ها همین آب ها هم در حال خشک شدن اند. استفاده زیاد از آب های زیرزمینی و و همینطور افزایش جمعیت باعث شده که آبی که هزاران سال پیش در اثر بارندگی های پشت سر هم در سفره های زیر زمینی ته نشین شده بود کم گردد. تقریبا 30 سال پیش بود که مسئولان لیبی پروژه بلندپروازانه ای را آغاز کردند تا یک رود بزرگ مصنوعی را ایجاد کرد تا آب های زیر زمینی این منطقه را از طریق تعدادی لوله زیر زمینی بگیرد و بیابان را از حالت خشکی و بی آبی خارج کند.

منبع:amusingplanet.com